Door Kelly – Als je zwanger bent dan ga je ervan uit, of althans dat hoop je, dat je een gezond kind krijgt. Als je dan eenmaal bevallen bent dan ben je dol gelukkig als je kind ook echt gezond blijkt te zijn. Maar wat als je in de jaren dat je kind opgroeit er achter komt dat je kind toch anders is dan anderen kinderen? Dat overkwam mij…
Mijn naam is Kelly, moeder van 2 prachtige kinderen een meisje van 6 en een zoontje van 3,5 en ik ben dolgelukkig met beiden kinderen. Toch heeft onze oudste net wat meer aandacht nodig dan de meeste kinderen. Dit wordt ook wel “gedragsproblemen” genoemd in de volksmond, al krijg ik jeuk van die benaming, ik noem het zelf liever “een bijzonder kind”.
Vind jij het niet erg dat je kind “zo” is? Krijg ik regelmatig als vraag. Maar hoezo “zo”? Mijn kind is gewoon een kind maar ze heeft gewoon een andere gebruiksaanwijzing dan jouw kind. En dan nog maar niet te spreken over de rare blikken die je krijgt, als je kind in de supermarkt ineens een grote mond op zet of gaat schelden omdat ze zo gefrustreerd is en niet weet hoe ze anders moet reageren. Het antwoord wat ik standaard geef is: nee ik vind het niet erg dat mijn kind “zo” is, weet je wat ik wel erg vind? De mensen die dat steeds vragen en de mensen die (goed bedoeld) goede adviezen geven of zeggen “nou breng ze maar een weekje naar mij dan zul je zien dat je een ander kind hebt”. Ik breng ze maar al te graag omdat ze dan kunnen zien dat het niet iets is wat je maar “even” oplost alleen als puntje bij paaltje komt is er niemand die zijn woorden waar wilt maken…
Laatst las ik een artikel van een lerares die schreef over “dat” kind (klik hier voor dat artikel) die kwam hard binnen, want inderdaad veel mensen oordelen heel snel over “zo’n kind”. Het is zelfs zo erg geweest dat mijn dochter (toen nog op gewoon onderwijs) van andere kindjes te horen kreeg: “Ik mag van papa en mama niet meer met je spelen omdat jij anders bent” nou dan breekt je hart, en niet alleen dat van mij want geloof me mijn kind heeft ook gevoel sterker nog: ze is enorm gevoelig! Ook op haar eerste schoolreis mocht ze niet mee omdat ze bang waren het niet aan te kunnen (ja echt waar dat zei de school! En ik als ouder mocht ook niet mee als begeleiding). Op de een of andere manier weten mensen gewoon niet hoe ze moeten omgaan met kinderen die net wat anders zijn. Dus kiezen ze voor de makkelijkste weg…uit de weg gaan.
Maar wat ze even vergeten is dat in dit meisje ook een heel lief meisje schuilt, een meisje dat gek is op zingen, dansen, spelen en zo enorm haar best doet om leuk gevonden te worden. Een meisje wat voor je klaar zal staan en je hart zal stelen als je haar echt kent maar blijkbaar is het voor veel mensen moeilijk om zo’n meisje te leren kennen? Mijn advies is voor mensen die het moeilijk vinden: sta er open voor, vraag de ouders desnoods advies, doe het ook niet uit medelijden want ook dat voelen ze, en je zult zien wat voor geweldige kinderen deze “bijzondere” kinderen zijn….
Liefs Kelly
Wat een herkenbaar gevoel. Mijn dochter zit nu op een andere school waar het toch allemaal wat makkelijker gaat. Dat scheelt zo veel!
Lieve Kelly,
Wat een herkenbaar verhaal, ook wij hebben een bijzondere dochter. De reacties van de buiten wereld zijn idd soms onbegrijpbaar. Zodra een kindje niet tussen de lijntjes valt. Is het niet goed. Geniet van je kinderen en je gezin, maar wat is het moeilijk om je steeds te moeten verdedigen.
Xxx
Sinds ze op speciaal onderwijs zit valt dat verdedigen wel mee. Gelukkig weten de moeders en kinderen van die school wel hoe het zit en dat geeft een hoop rust.
Mooi verwoord ღ Liefs van mij, een moeder van een bijzondere jongen, al is het “normaal ontwikkelde” zusje, net zo bijzonder, alle 2 op hun eigen manier ;-}
Herkenbaar. Ik heb een zoon met wat men dacht Adhd-Odd… Heel veel problemen, zorgen en kastje-naar-de muur gekend. Na de puberteit werd hij weer getest en bleek het allemaal veel erger te zijn.
Ondanks de ellende waar je als ouder soms in beland… Ze hebben ook hun mooie kanten, niet altijd zichtbaar, verborgen onder een dikke deken negatief gedrag.
Het gaat nu goed met hem… Er is altijd hoop. En die moeten wij als ouders met een bijzonder kind net iets meer hebben dan andere ouders.
Succes met je lieve kinderen! ♥️
Wat mooi geschreven Kelly. Ik werk met bijzondere mensen en zelfs ik voel en zie de “verwijten!” Wees trots op je “bijzondere”meisje!!