Voor dat ik begin met dit artikel wil ik eerst even zeggen dat ik hier niemand mee wil pijn doen of wil beledigen. Dit klinkt misschien een beetje dramatisch, maar ik weet dat dit ook gelezen gaat worden door familie,vrienden enzovoort. Ik schrijf dit artikel omdat ik het onderwerp bespreekbaar wil maken en ik via mail al diverse vragen er over heb gehad, van lezeressen die het ook mee maken en niet goed weten hoe ermee om te gaan. Natuurlijk ben ik ook geen pro in scheiden (gelukkig niet), maar ik heb het natuurlijk wel zelf mee gemaakt.
Hoe vertel je het aan je kind/kinderen?
Dit is denk ik het aller moeilijkste want als je partner en jij zelf besluiten te scheiden dan moet je dit natuurlijk ook aan je kindje(s) vertellen, maar hoe doe je dit? Ik weet nog goed dat mijn dochtertje vier was, haar vader en ik wisten het zelf al een aantal weken, maar we durfde het beide haar niet te vertellen. Op een middag gingen wij even rustig zitten en praten en tussen alle emoties door (ik probeerde mij zo groot mogelijk te houden, maar er waren ook wat tranen erbij) vertelde ik het samen met haar vader over dat wij gaan scheiden. De aller eerste reactie van Sterre (onze dochter) was “gaan jullie dan eindelijk geen ruzie meer maken?” ik kan je zeggen die kwam hard aan! Natuurlijk was ze verdrietig, maar ze snapte heel goed dat zoals het ging niet meer kon. Mijn tip hier voor is probeer het zo duidelijk mogelijk te zeggen op natuurlijk wel een nette eenvoudige manier (moeilijke termen snappen kids natuurlijk totaal niet). Probeer rustig te blijven (erg moeilijk i know) en ga niet elkaar de schuld geven zoals “ja papa wilt gaan scheiden”, “mama houd niet meer van papa” enzovoort.
Als je het hebt verteld maak dan ook meerdere goed duidelijk dat de scheiding niet komt door je kindje(s) en probeer zo goed mogelijk te steunen en er voor je kindje er te zijn, ook al heb je het op dat moment zelf misschien ook zwaar en ben je een emotioneel wrak. Zelf zag ik de scheiding wel aankomen, maar geloof mij het is allemaal erg verdrietig. Natuurlijk zijn er ook genoeg relatie waar het anders gaat, maar ik kan alleen over mijn situatie praten/oordelen en tips geven.
Inmiddels is Sterre 7 jaar en woont ze nu in Hengelo (in plaats van Tiel) ze is om het weekend bij haar vader, vakantie’s doen we in overleg en soms een extra weekend of dag tussendoor is vaak ook gewoon mogelijk. Eigenlijk proberen de vader van Sterre en ik alles zo goed mogelijk te doen in gezamenlijk overleg. Lukt dat altijd zonder gedoe en emoties die hoog op lopen? Vaak wel haha het komt nog wel eens voor dat we een beetje kibbelen, maar eigenlijk valt dat ook allemaal nog reuze mee.
Misschien nog een tip als je gaat scheiden of uit elkaar gaat stel samen bij een advocaat een ouderschapsplan op, hier kan je van alles in laten vast leggen zoals de dagen dat je kindje bij jou of je partner is, alimentatie enzovoort.
Sterre is er inmiddels wel een beetje aan gewend (zover dat als dat kan natuurlijk) ze weet dat wij enorm veel van haar houden en ze vind het fijn dat er geen ruzie meer is. Ook heeft ze inmiddels veel “nieuwe” mensen in haar lezen die van haar houden zoals mijn vriend, vriendin van haar vader. En ze heeft in eens veel meer opa’s en oma’s , ooms en tante’s waar ze het allemaal heel goed mee kan vinden en die ze ook écht ziet als familie. Elke week is ze weer aan het aftellen wanneer ze het weekend bij haar vader is, en soms is het wel moeilijk zo is het zondag Vaderdag en dan ziet ze hem niet. Gelukkig hebben ze het weekend er voor het samen al een beetje gevierd.
Inmiddels krijg ik wel regelmatig vragen zoals:
– Waarom zijn jullie gescheiden?
– Komen jij en papa nooit meer bij elkaar?
Zo kan ik nog wel even door gaan ik merk gewoon dat Sterre ouder word en zelf ook meer dingen begint te begrijpen. Op al haar vragen probeer ik altijd zo duidelijk en eerlijk mogelijk een antwoord te geven, ik wil haar namelijk niet de verkeerde hoop geven. Als ik aan Sterre vraag hoe ze zelf over het scheiden denkt? Dan is het eerste antwoord: stom! En daarna krijg ik een heel verhaal over dat ze wel blij is dat er geen ruzie’s meer zijn (dat heeft blijkbaar wel vroeger een erge indruk op haar gemaakt en daar heb ik onwijs veel spijt van) en dat ze heel blij is met zo’n grote nieuwe familie (extra leuk met Sinterklaas, kerst, verjaardagen en vakantie’s).
Mocht je gaan scheiden of een relatie beëindigen (of word de keuze voor jou gemaakt door je partner) probeer dan vooral rustig te blijven waar je kindje bij is en alles zo netjes mogelijk te regelen. Niemand zit te wachten op een vecht-scheiding (wat helaas ook vaak voor komt) vaak zijn daar de kinderen de dupe van, en ik snap ook wel dat die ouders dat ook niet met opzet doen.
Persoonlijk vind ik het zelf nog wel eens moeilijk want ik zie ook wel dat Sterre er nog vaak verdrietig er om is (hoe leuk ze nu ook alles vind) of dat ze juist héél boos is op alles en iedereen. Ik zie ook dat ze de afgelopen maanden heel erg is veranderd (natuurlijk ook omdat ze ouder is geworden), maar gelukkig doen wij allemaal zo goed mogelijk ons best om haar te steunen en liefde te geven.
