Op mijn 18e werd ik zwanger, kocht ik voor het eerst een huis en moest ik allerlei belangrijke zaken regelen, zoals een zorgverzekering, uitvaartverzekering en andere verzekeringen. Eigenlijk had ik op die leeftijd geen benul van al die belangrijke zaken. Ik heb altijd thuis gewoond waar alles voor mij werd gedaan. In der loop der jaren zijn er nog meer dingen geregeld voor als er wat met mij gebeurt of met de vader van Sterre. Hier denk ik zelf eigenlijk totaal niet aan, maar Sterre blijkbaar wel! Afgelopen week tijdens het eten (wat een timing ook) kwam de vraag: “Mama, wat als jij dood gaat?”
Dan krijg je dus zo’n vraag terwijl dat je aan het eten bent, maar hoe moet ik daar nou op reageren? Spreken over de dood met een kind, dat was nieuw voor mij. Ik ben eigenlijk snel over de vraag heen gaan praten, want het antwoord weet ik zelf ook nog niet. Toen Sterre geboren werd (in 2008), hebben haar vader en ik vast laten leggen dat als er wat met ons gebeurt, haar oom de zorg op zich neemt. Alleen is er de afgelopen jaren natuurlijk veel gebeurd. Haar vader en ik zijn gescheiden en hebben allebei een nieuwe partner. Dus wat zal er precies gebeuren als er wat met mij of haar vader gebeurt? Ik heb echt geen flauw idee, en daar wil ik liever ook helemaal niet aan denken. Maar misschien is het wel zo slim, om daar toch eens voor te gaan zitten.
Een paar dagen later begon Sterre er weer over, alleen dit keer kwamen er ook andere vragen. Zoals “kan ik Roy of Samantha dan nog wel blijven zien?” en “en mijn opa en oma dan?”. Ook dit zijn weer vragen waar ik vanuit ga dat het wel goed zal komen, maar waar haar vader en ik toch eens over moeten praten.
Na de serieuze vragen kwam ze lekker bij mij knuffelen. Sterre heeft natuurlijk veel verdriet meegemaakt de afgelopen maanden, dat ik deze vragen wel begrijp (plus op school hebben ze het ook over dit onderwerp). Gelukkig begon ze daarna weer lekker vrolijk te kletsen! Ik weet in ieder geval wel dat er nog best een hoop geregeld moet gaan worden, want wat als er wel iets gebeurt?
Praat jouw kindje ook wel eens over dit onderwerp? En hoe reageer jij hier dan zelf op?
Ik vind de dood een verschrikkelijk onderwerp, heb het ook net van heel dichtbij meegemaakt en het blijft iets raars. Ik zou er zeker eens voor gaan zitten hoe het dan nu praktische geregeld zou worden, mocht het zich voordoen. Wij hebben bij opa gemerkt dat het héél fijn is als alles op papier staan en besproken is! En dan hoef je er verder niet meer over na te denken!
Het is echt een verschrikkelijk onderwerp, maar er moet toch een keer over gepraat worden. De laatste tijd zat ik veel in over mijn moeder en omdat het slechter met haar gaat en hoe ouder ze word hoe slechter het ook gaat dus ik wilde graag met haar rond de tafel om te bespreken wat ze graag wil ‘als’ ze dood gaat. Ze keek me aan alsof ik een alien was, maar later begreep ze het wel.
Kinderlijke onschuld is heerlijk, maar voor ons volwassenen die meer besef hebben wat dood gaan inhoud is het een vreselijk onderwerp.
Wel heel goed dat je nu beseft dat er over een aantal dingen toch nog even nagedacht moet worden.
Sterre stelde hele goede vragen, maar met een ex-partner dit bespreken is zelden gemakkelijk.
Succes!!!
Wat een wijze meid, maar toch blijft het idd een moeilijk onderwerp! Soms krijg ik ook wel eens wat vragen naar mijn hoofd geslingerd waar ik van schrik, maar uiteindelijk is het toch wel fijn om het er over gehad te hebben.
Het is hier nog nooit ter sprake gekomen. En ik heb in een testament vastgelegd dat zolang mijn moeder leeft zij de zorg op zich neemt.
Echter na 22 jaar moet ik denk ik toch even een herziening doen en wil ik beschrijven dat mijn oudste zoon zijn broertje opvangt. Ik heb ook beschreven wat ik absoluut niet wil en daar ben ik heel strikt in.
Het is niet het fijnste onderwerp, echter het is wel iets wat goed geregeld moet/mag zijn!
∩_∩ Hihi, dat gevoel ken ik, en ook ik maak me wel eens schuldig aan “het over een onderwerp heen praten”. Al is het maar om eerst een kindvriendelijk antwoord te ‘verzinnen’. En wanneer 1 van de 2 er niet zelf over begint, is het soms moeilijk om er zelf over te beginnen. Dan moet ik af tasten of het onderwerp überhaupt nog wel in het kinds hoofd zit en meestal is dat wel zo… Hoe snel ze ook vaak wel weer naar een ander onderwerp gaan, het is belangrijk dat ze weten dat ze overal over mogen praten. Al heb ik tegen mijn dochter gezegd, dat ze de “gekke” moppen maar aan haar vader verteld, want ik waardeer ze niet, haha. Dat is het handige aan 2 ouders ;-} Mooi onderwerp! Liefs H ღ